Այսօր ուղևորվեցինք Լոռու մարզի Ահնիձոր գյուղը:
Անցանք Դսեղով, եղանք Հ. Թումանյանի տուն-թանգարանում և տիկնիկների ցուցասրահում: Շնորհակալություն,
ընկեր Անահիտ, Դուք շատ բարի էիք, բարեհոգի, հյուրասեր: Մենք տեսանք Ձեր գործած թումանյանական
հերոս-տիկնիկներին, տեսանք Կոմիտասին, Հովհաննես Թումանյանին, Սայաթ-Նովային: Բացահայտեցինք
Ձեր նուրբ գաղտնիքը: Ճանաչեցինք Ձեր նոր հերոսին.Դուք լավ գործ եք սկսել. սկսել եք
գործել Սոս Սարգսյանին: Մանրամասնենք: Մեր ընկեր Անահիտը աշխատում է նոր հերոսի վրա
և գաղտնի էր պահում: Շատ համոզելուց հետո նա
ցույց տվեց կիսատ գոըծը, իսկ մեր Անուշիկը անմիջապես ճանաչեց մեծ դերասանին: Ընկեր
Անահիտը ականջներին չէր հավատում, հուզվեց, քանի որ նրան թվում էր, որ գործը վատէ լինելու:
Եկանք Ահնիձոր գյուղ: Իր աշնանային գույներով զարմացրեց մեզ: Հետո ընկերներով բաժանվեցինք խմբերի. ես, ընկեր Մարգարիտը և Անուշը
եկանք Հրանտ Մաթևոսյանի տուն: Մեզ դիմավորեցին
Հրանտ Մաթևոսյանի եղբայրը և նրա կինը տիկին Ջեմման: Կզարմանաք, բայց պիտի ասեմ նրանք երեքն էլ, տիկին Հարությունյանն
էլ նրանց հետ, մանկավարժներ են: Դեռ նոր էինք մտել բակ, Համլետ Մաթևոսյանը մեզ մի բան
խնդրեց կանգնեք դռան մոտ,իսկ ես դուրս հանեմ կովերին, հորթուկներին: Դրանից էլ հեշտ գործ: Ասեմ, որ մենք հենց սկզբից սիրով կանգնեցինք մինչև կովերի
գալը: Բայց հենց նրանք եկան, մենք, պուկ, փախանք,մտանք
տուն, իսկ հորթերը փախան դեպի այգի: Երեկոյան, կակալ ուտելով, գնացինք կովերի մոտ նրանց
կթելու: Հասանք գոմ և մեր դիմաց հայտնվեցին
շ˜ատ մեծ կովերը: Շատ էի վախեցել, գոմի հոտին չեմ դիմանում. մեկ- մեկ դուրս
էի գալիս մաքուր օդ շնչելու: Կովերին կթեցինք, դժվար գործ էր, որովհետև հորթուկները
խանգարում էին, չէին պոկվում իրենց մայրիկներից
և համառորեն ուտում կաթը: Կթեցինք և
Համլետ Մաթևոսյանը կովերին դուրս հանեց, և
մենք եկանք տուն:
Комментариев нет:
Отправить комментарий